اینقدر توی شوک هستم که نمیدونم چی باید در وصف این اتاق فرار بنویسم،این بازی واقعا یک شاهکار و اثر هنریه ،حیفه که بهش بگیم اتاق فرار راستی: آفرین فرهاد🙂

تیم حرفه ای و سناریوی جذاب. ما که خیلی از سناریو و داستان لذت بردیم. 4 نفری هم رفته بودیم. دم همه‌ی تیم گرم، مخصوصا فرهاد. آفرین فرهاد... فقط نپرسیدیم چرا...

سلام و عرض خسته نباشید خدمت همه عوامل. دیشب همراه با سه تا از دوستان به این اتاق فرار رفتیم. از حداقل کمتر بودیم ، ولی این مسئله اختلالی در روند بازی ایجاد نکرد و حتی بنظرم اومد که از نظر فضا و… شاید حتی تعداد بالاتر کار رو کمی حوصله سر بر می‌کرد. بنظرم نمیتونم اسم تجربه دیشب رو اتاق فرار بذارم بیشتر نوعی اجرای تعاملی بود چون ما معمایی حل نکردیم ابدا. مشکل عمده من با نور بود چون چشم رو تو تایم طولانی جدی اذیت می‌کرد و یکی از دوستانمون که چشمای ضعیفی دارن خیلی اذیت شدن خودمم همینطور. من با شخصیت و بازی نقش فرهاد خیلی ارتباط برقرار کردم، با بقیه یکم کمتر، بنظرم بازی ها جای کار داشت. یه مشکل دیگه که داشتم این بود که دیالوگ ها خیلی شبیه به تیکه ها و دلنوشته های اینستاگرامی بود و اصرار داشت عمیق و تاثیر گذار باشه و نبود! من تنها ارتباط احساسی که در یکساعت و نیم تونستم برقرار کنم یک جا با شخصیت فرهاد بود. منطق درام داستان هم یک جاهایی جور درنمیومد برام، نمیگم با جزئیات که اسپویل نشه. برخورد عوامل و بچه ها بسیار عالی بود، براشون آرزوی موفقیت می‌کنم. به طور کلی تجربه متفاوتی بود، ولی به شدت نیاز به پردازش داره

سناریو به شدت ضعیف کل تیمو فقط به حرف میگیرن اجازه سوال یا تعامل هم نمیدن از اول تا اخر هر اکتور کلا یک تعداد از تیمو فقط به حرف میکشید که هیچ جا به کار نمیومد از اول تا اخر هم فقط یک نفر رسید کل پازلارو حل کنه و حتی نرسیدیم با اکتورای دیگه تعامل کنیم

سلام خوبی خوبم هر چقدر از زیبایی و عمق این اتاق فرار بگم، بازم کمه بازیگرها انقدر طبیعی و درگیرکننده بودن که لحظه‌به‌لحظه باهاشون تو دل ماجرا فرو می‌رفتی. حس می‌کردی داری بخشی از زندگی خودت رو تجربه می‌کنی، انگار آینه‌ای جلو روت گذاشتن. باهاشون می‌خندیدی، اشک می‌ریختی، می‌ترسیدی، آروم می‌شدی... خلاصه که امین آباد فقط یه بازی نیست، یه سفر احساسیه به عمق وجودت. مرسی از همه‌ی تیم بی‌نظیرتون، مخصوصاً فرهاد عزیز... آفرین فرهاد